W rutynowej praktyce neurologicznej nakłucie lędźwiowe (NL) bywa niekiedy powtarzane, zwłaszcza u pacjentów z idiopatycznym nadciśnieniem śródczaszkowym (IIH). W takich przypadkach obserwuje się podwyższoną liczbę leukocytów w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR), jednak wpływ kolejnych NL na skład PMR nie był dotąd dobrze poznany.
W retrospektywnej analizie obejmującej 73 pacjentów z nienowotworowymi, niezapalnymi schorzeniami neurologicznymi (głównie IIH), którzy przeszli co najmniej dwa NL, stwierdzono co następuje :
-
Drugie nakłucie lędźwiowe wykonywano średnio po 6 dniach od pierwszej.
-
U 27% pacjentów (n=20) doszło do rozwoju pleocytozy w kolejnej próbie PMR: mediana wzrostu WBC: 8/μl; a nawet maksymalnie 30/μl.
-
U tych pacjentów druga punkcja była przeprowadzana istotnie wcześniej niż u osób bez pleocytozy (mediana 3,5 dnia vs. 7 dni).
-
Aż 90% przypadków reaktywnej pleocytozy wystąpiło przy odstępie <10 dni między badaniami.
-
U pacjentów z pleocytozą odnotowano również niewielki wzrost stężenia białka całkowitego i ilorazu albuminy surowiczej w PMR.
Należy uznać, że prezentowane wyniki mają istotne znaczenie praktyczne — przypominają, że interpretując skład PMR po kolejnym nakłuciu , należy uwzględnić możliwość reaktywnej pleocytozy. Może ona wynikać nie tylko z mechanizmów fizjologicznych (lokalna odpowiedź zapalna po punkcji), ale również z czynników technicznych, takich jak użycie grubszej igły lub traumatyczne wkłucie. Wiedza ta może uchronić klinicystę przed niepotrzebnym zlecaniem kosztownych badań w kierunku infekcji OUN lub procesów rozrostowych.
Pełen artykuł dostępny bez opłat
Schmidauer M et al. Reactive pleocytosis after repeated lumbar puncture — Implications for clinical practice. Eur J Neurol 2025 Apr; 32:e70117. (https://doi.org/10.1111/ene.70117)
Komentarze
Prześlij komentarz