Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) jest chorobą demielinizacyjną o niejasnej etiologii, rozwijającą się głównie u osób dorosłych w wieku 20–40 lat. Istota choroby to wieloogniskowe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN), które powoduje zróżnicowane objawy neurologiczne. Zgodnie z aktualnymi kryteriami McDo- nalda w modyfikacji z 2017 roku podstawę rozpoznania SM stanowi potwierdzenie wystąpienia wieloogniskowego i wieloczasowego deficytu neurologicznego, zazwyczaj poparte badaniami rezonansu magnetycznego i/lub płynu mózgowo-rdzeniowego. W celu potwierdzenia pewnego rozpoznania należy wykluczyć inne choroby OUN, które mogą naśladować SM. W przypadku jakichkolwiek cech nietypowych, sugerujących możliwość rozpoznania innego niż SM, należy poszerzyć diagnostykę. Spektrum schorzeń naśladujących SM jest szerokie i różni się w przypadku postaci rzutowo-remisyjnej oraz pierwotnie postępującej. W publikacji przedstawiono aktualne kryteria rozpoznania SM, z uwzględnieniem roli badań dodatkowych i schorzeń, które należy brać pod uwagę w diagnostyce różnicowej poszczególnych postaci SM, wraz z podstawowymi badaniami diagnostycznymi umożliwiającymi ich wykluczenie. Ponadto przedstawiono rekomendacje dotyczące komunikacji z pacjentem w okresie prowadzenia diagnostyki SM.
Polski Przegląd Neurologiczny 2021; 17 (4), 149–164
Komentarze
Prześlij komentarz