Przejdź do głównej zawartości

Międzynarodowe uzgodnione wytyczne dotyczące leczenia miastenii rzekomoporaźnej

 

W styczniowym numerze Neurology (https://n.neurology.org/content/96/3/114) ukazała się aktualizacja wytycznych dotyczących leczenia miastenii rzekomoporaźnej (MG), które stanowią aktualizację wcześniejszych wytycznych z roku 2016. Wytyczne oparte są na uzgodnionych opiniach ekspertów. Poniżej wybrane, wydaje się najistotniejsze zagadnienia.

  • Niedawno opublikowane badanie ostatecznie potwierdziło, że tymektomia przezmostkowa daje obiektywną korzyść u pacjentów z uogólnioną MG z przeciwciałami anty-AChR, a zabieg należy wykonać wcześnie, jednak u pacjentów anty-MuSK dodatnich nie zaleca się tymektomii.
  • Miastenię oczną leczyć należy prednizonem (w niskich dawkach), innymi lekami immunosupresyjnymi, lub oboma łącznie; tymektomia daje podobne wyniki.
  • Rituksimab jest wysoce skuteczny w leczeniu pacjentów z MG z przeciwciałami anty-MuSK i należy go stosować wcześnie, o ile leczenie immunosupresyjne jest nieskuteczne. Wyniki leczenia MG z przeciwciałami anty-AChR są niejednoznaczne, ale można wypróbować leczenie rituksimabem, jeśli inne metody leczenia immunosupresyjnego okazały się nieskuteczne.
  • Ekulizumab jest humanizowanym, monoklonalnym przeciwciałem, które wiąże się z ludzkim białkiem C5 dopełniacza.  Po jego zastosowaniu u pacjentów z oporną na leczenie MG z przeciwciałami anty-AChR uzyskano poprawę u około 50% z nich. Pacjenci wymagają wcześniejszego zaszczepienia przeciwko meningokokom. Wlewy ekulizumabu powtarzane są co 2 tygodnie
  • Inhibitory punktów kontrolnych wzmacniające aktywność przeciwnowotworową cytotoksycznych limfocytów T, mogą zaostrzać a rzadko indukować wystąpienie MG de novo. Zaleca się intensywne leczenie sterydami dożylnie, immunoglobulinami dożylnie lub plazmaferezą
  • W jednej z ostatnich prób klinicznych nie potwierdzono skuteczności leczenia metotreksatem, jedna zachęcające są wyniki kilku raportów klinicznych. Leczenie metotreksatem można zastosować o ile inne metody leczenia immunosputresyjnego okazały się nieskuteczne

Narayanaswami P, Sanders DB, Wolfe G, Benatar M, Cea G, Evoli A, et al. International Consensus Guidance for Management of Myasthenia Gravis. Neurology 2021;96:114–22. https://doi.org/10.1212/WNL.0000000000011124  

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Wytyczne postepowania we wczesnej fazie udaru niedokrwiennego mózgu [aktualizacja]

Aktualizacja: Nowe wytyczne są tutaj: http://neuroguide.neurom.pl/2013/02/wytyczne-ahaasa-leczenia-udaru.html Poniższy wpis służy porówaniu Wytyczne AHA/ASA z 2007 Harold P. Adams Jr, i wsp. Guidelines for the Early Management of Adults With Ischemic Stroke Full Text PDF Uzupełnienia AHA z 2010 r ww wytycznych dotyczące stanów nagłych związancyh z nadciśnieniem  tętniczym w udarze mózgu i SAHu: http://www.acepnewsnetwork.com/fileadmin/site_images/acep/PDFs/Guideline_12pg_0329_REVFINAL_331.pdf

Blog wraca do życia!

Po dłuższej przerwie – zarówno twórczej, jak i technicznej – mój blog neurologiczny znów jest dostępny online (jeśli to ma jakikolwiek znacznie dla kogokolwiek). Ostatni wpis pochodził z 2023 roku, ale od dziś wracam do regularnych publikacji. Będę tu zamieszczać podsumowania najnowszych badań, przeglądy wytycznych oraz krótkie komentarze kliniczne – z myślą o lekarzach neurologach i wszystkich zainteresowanych aktualną wiedzą neurologiczną. Pierwszy merytoryczny wpis już wkrótce – zapraszam do śledzenia!  

Diagnostyka stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) jest chorobą demielinizacyjną o niejasnej etiologii, rozwijającą się głównie u osób dorosłych w wieku 20–40 lat. Istota choroby to wieloogniskowe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN), które powoduje zróżnicowane objawy neurologiczne. Zgodnie z aktualnymi kryteriami McDo- nalda w modyfikacji z 2017 roku podstawę rozpoznania SM stanowi potwierdzenie wystąpienia wieloogniskowego i wieloczasowego deficytu neurologicznego, zazwyczaj poparte badaniami rezonansu magnetycznego i/lub płynu mózgowo-rdzeniowego. W celu potwierdzenia pewnego rozpoznania należy wykluczyć inne choroby OUN, które mogą naśladować SM. W przypadku jakichkolwiek cech nietypowych, sugerujących możliwość rozpoznania innego niż SM, należy poszerzyć diagnostykę. Spektrum schorzeń naśladujących SM jest szerokie i różni się w przypadku postaci rzutowo-remisyjnej oraz pierwotnie postępującej. W publikacji przedstawiono aktualne kryteria rozpoznania SM, z uwzględnieniem r...